maandag 27 december 2010
woensdag 22 december 2010
Gisteren keken we naar The Player van John Appel. Het verhaal van zijn vader, die wel wat op de mijne leek. Zij het dat Johns vader niet alleen gokte in het gewone leven, maar er ook voor naar het casino ging. In de film komt een fabriek voor die per ongeluk gekocht is door zijn vader. Misgegokt op de veiling. Je ziet een shot, van een ruine met een paar bomen. Exact de foto die ik gisteren maakte bij de Vecht.
woensdag 15 december 2010
vrijdag 10 december 2010
Vanmorgen op de radio ging het heel even over een boek. Wat wil de man. Zoiets was de titel. Gespannen luisterde ik. Wat de man wou wilde ik best weten. Geen vrouw met dure spullen, was het antwoord. De Man wil een vrouw die hij kan verwennen. Hij wil haar Provider zijn. Kortstondig maar gericht onderzoek in mijn directe omgeving wijst uit dat dit lariekoek is. Geen hond die mijn Provider wil zijn.
woensdag 8 december 2010
Vandaag bij wijze van uitzondering een gedicht.
Cyclus in de verleden tijd 1
Ik kwam gek uit de hoek.
Ik struikelde over mijn woorden.
Ik zei maar wat.
Ik wist niet wat ik moest zeggen.
Ik zei niks.
Ik sloot me aan bij de vorige spreker.
------------------------------------
uit: 'Gedichten', 1967, C.B. Vaandrager.
zondag 5 december 2010
donderdag 2 december 2010
Dezelfde Jip twee keer in een foto met baas. Een niet zo heel ingewikkeld fotoshopwerkje. Iemand zei: wat is-ie eng. En dat is eigenlijk ook wel zo. Hebt u trouwens die schoolklas gezien van Ruud van Empel? Het is een van zijn nieuwe kunstwerken die in 2011 geexposeerd worden in het Groninger Museum. Dat is pas photoshoppen.
vrijdag 19 november 2010
Gisteren was ik in een Erwin Olaf-huis. Een doorzonwoning, met een interieur dat spontaan was ontstaan, er was geen stylist of specialist aan te pas gekomen. Maar alles in dezelfde kleuren. Zelfs poes zijn vacht bestond uit fletse Olaftinten. Een prachtig en inventief beest, dat mij als een blok voor hem en zijn baasjes deed vallen.
maandag 8 november 2010
vrijdag 5 november 2010
De trap net achter Gare de l'est in Parijs. Ook bekend van Amelie Poulain. Er gebeurt altijd wat. Hier zijn handtekeningenverzamelaars aan het werk voor een petitie tegen doofstomheid. Althans, zo begreep ik het. Ze hadden wonderlijk veel succes - zeker gezien het feit dat bijna iedereen hier naar beneden rent om de trein te halen.
woensdag 3 november 2010
Ceci n'est pas l'Afrique. Maar ook weer wel. Over Afrikanen in Afrika veel meer in het geschiedenisboek van het jaar: Congo, een geschiedenis, van David Van Reybrouck. Geweldig boek trouwens.
zondag 31 oktober 2010
Het is vandaag deadlinedag (morgen drie reportages inleveren), dus ik doe dingen die nergens op slaan. Zoals foto's weggooien, waaronder deze, afgelopen zomer gemaakt in de Bourgogne, een van die reportages dus die af moet. De foto is mislukt, maar vind ik stiekem toch wel grappig. Straks ga ik denk ik ook nog wat textielverf kopen of een appeltaart bakken. Andere typisch uitstelgedragactiviteiten.
vrijdag 29 oktober 2010
woensdag 27 oktober 2010
Frau Merkel knipoogt naar Geert. Moelticoelti is absoluut mislukt. Herr Wilders voert haar meteen op als 'bewijs'. Maandag was ik op een avond over Rotterdam en zijn jongeren. Daar was o.a. Sarhane Hacene. Die studeerde bedrijfskunde, werkt als headhunter voor kansarme jongeren en is filmregisseur, oa van de film Les Banlieus - wat nou mislukt. Ik voel een fotoproject opkomen.
woensdag 20 oktober 2010
Het gekke van reisverhalen maken is dat je altijd vooruit reist. Zomer 2010 op reis voor een verhaal in 2011. Nog gekker is dat je het verhaal schrijft op het moment dat het seizoen alweer voorbij is. Nog verwarrender wordt het als de materialen van toen eigenlijk beter passen bij de toestand van nu. Hierboven: Parijs, zomer 2010. Ik zie nu: bloed aan de muur, vallende bladeren en gevangenisramen.
vrijdag 15 oktober 2010
Meer mislukkingen kwam ik tegen dankzij de computercrash van een paar weken geleden. Een externe schijf die gespaard was gebleven bleek foto's te bevatten van een (volgens de fotoschool) mislukte reportage over het red light district in Amsterdam. Ik was toen hoogst beledigd. De reportage werd bestempeld als te creatief.
donderdag 14 oktober 2010
Vele, vele wasjes kom je tegen op foto's uit Italie. Ik doe er zelf aan mee. Hoewel uit angst voor cliche's steeds minder. Dit wasje uit Bernalda is de uitzondering van dit jaar. Bernalda is een van de vele dorpen op de top van een heuvel - als fietser vervloek je ze, totdat je boven bent. Of onderweg 'Forza, Bella!' (hup schoonheid) hoort. Dat is zo komisch dat het fietsen daarna vanzelf gaat.
woensdag 13 oktober 2010
Als hond in Italie heb je het vaak minder goed getroffen. Tijdens de reis door de Basilicata zagen we schurftige, hongerige, en soms dode honden. Honden zijn waakhonden en moeten buiten blijven en blaffen. Van een huisdiergevoel is geen sprake. Een hond die is aangereden: pech. Laat maar liggen. Hier daarom een Italiaans model dat het iets beter maakt.
maandag 11 oktober 2010
Om niet met de smaak van dood en verderf te blijven rondlopen, hier nog een keer Katrien. Zij gaat overigens naar Amerika verhuizen. Waar iedereen bij het horen van haar naam natuurlijk meteen aan Katrina denkt, de orkaan van New Orleans. Het is nog enigszins de vraag of Katrien aan deze verwachtingen kan voldoen.
Katrien vond hem. Het treurige gevolg van de grote lekkage van een paar maanden terug. Het water dat boven ons hoofd stond bevatte leven. Het is allemaal geaborteerd door de firma die de boel leegzoog - op de paar slimme kikkers na die wisten te ontsnappen en door onze hoge ramen naar binnen moeten zijn gehupt. De meeste vingen we en gaven we een nieuwe kans. Behalve deze, nog slimmer dan de rest.
donderdag 7 oktober 2010
Nicola's berg ligt in de Italiaanse Basilicata, helemaal in het zuiden. Daar, en op de bergen eromheen, wonen alleen oudjes. Stokouden. En allemaal lief en gezellig. Deze mevrouw schonk ons vers water en wilde koffie gaan maken. Wat ik graag aangenomen had maar niet kon omdat we nog drie uur bergop te gaan hadden.
dinsdag 5 oktober 2010
woensdag 22 september 2010
dinsdag 21 september 2010
En toen liet ik mijn telefoon vallen, liep de dvd-speler vast met de film Christ stopped at Eboli erin die ik moest zien omdat ik ga fietsen in de streek van de film, en hield tot overmaat van ramp het espressoapparaat ermee op. Twee dagen geen koffie! Shakespeare was right. Rampen komen zelden alleen. Maar het goede nieuws: dit was allemaal dit weekend. Gisteren is er helemaal niets kapot gegaan. Op de foto een vergane lemen schuur, met zingende vogel (goed kijken), als monumentje van de hoop.
donderdag 16 september 2010
Nooit komen rampen alleen, maar met tal, als stille verspieders. De stille verspieders neem ik letterlijk. Eerst was er de computercrash, vervolgens, toen hij het net weer deed, een uitval plus creditcardbreuk op het moment van betalen. De mevrouw van Ryan Air: 'There's definitely something wrong with your creditcard'. De automatische mevrouw van de bank: 'Dit is geen geldig credit card nummer'. Ik denk aan een geheime schuilplaats voor mijn bankbiljetten.
maandag 13 september 2010
Wij waren dus bij die esoterische rondleiding, die startte in het huis annex de galerie van het echtpaar Sis Josip en Conti Hermenet. Zelfs de gangen waren er ingericht, en op theatrale wijze. Gisteren zocht ik hun website op, om te verwijzen naar een volgende lezing. En had meteen een geweldige avond. Hoe Over The Top kan men zijn!
woensdag 8 september 2010
Gisteren de documentaire Raben , Unterschätzte Genies bekeken, op Arte. Fascinerend! Kleine raafjes blijven wel vijf jaar bij hun ouders en leren daar hun hersens gebruiken. Een voorbeeld: ze weten dat ze hun walnoten op het asfalt moeten laten vallen om ze te kraken, maar ook dat ze dat alleen moeten doen als het stoplicht op rood staat. Op die leeftijd zijn ze verder dan menselijke leeftijdsgenootjes, concludeerden wij. De docu wordt nog een paar keer herhaald.
dinsdag 7 september 2010
Het ontbreken van de menselijke soort waar ik mij anders toch graag mee verhoud, neemt niet weg dat ik dol ben op Wallonie en nu ook noord-Frankrijk. Waar anders kom je overgroeide auto's in de wei tegen, en waar anders een Honneurs aux liberateurs-ceremonie met meneer pastoor, de fanfare en het plaatselijke zangkoor?
Bij een oud-judokampioen en een voormalig esoterisch bloemenhandelaarster die nog steeds ecologische bezemstelen verkocht - en prettig kookte met geest- dan wel darmverruimende paddenstoelen uit het bos - logeerde ik dit weekend met de fietsclub. Weldadig. Het huis lag in noord-Frankrijk, we fietsten voortdurend de grens over. Wat vooral opviel: pretenties hebben ze er niet. Conflicten over de grens al helemaal niet.
dinsdag 31 augustus 2010
Just another view of.. Ik maak een serie over toeristische highlights uit Parijs en andere plekken met veel toeristen. Eens even kijken of het ook anders kan. Of beter: of ik het ook anders kan. Dit was de eerste poging. La tour Eiffel vanaf Belleville - waar ik was vanwege Les triplettes de Belville en Edith Piaf, maar daarover een andere keer.
donderdag 26 augustus 2010
Sinds afgelopen zondag zit ik in de zweefmodus. Toen deed ik mee aan een esoterische wandeling langs alchemistische symbolen door de binnenstad van Den Haag. Die meer een staande lezing bleek, maar: verteller Frank Tuinstra gaf een mooie nieuwe blik op de stad. Nooit geweten dat Den Haag lang 's lands spirituele hoofdstad is geweest, en dat het torentje van de MP precies op een leylijn staat. U weet wel! De foto van de dark site of the druppel zou trouwens weleens de achterkant van mijn nieuwe visitekaartje kunnen worden. Zolang die zweefmodus duurt natuurlijk.
maandag 23 augustus 2010
Niet voor tere zielen uiteraard, maar hier dan toch een blik op de Eland in het Verkeer-attractie. De Amerikaanse slee is, zie ik nu, is niet echt een Amerikaan. Maar klopt het relaas hieronder helemaal. Je kon in het Alg Park trouwens ook Elandworstjes eten. En natuurlijk ook kopen voor mee naar huis, net als een paar duizend andere elandsouvenirs.
Overal in Zweden staan waarschuwingsborden voor Overstekende Elanden. Naar het schijnt is bij het merendeel van de verkeersongelukken een hert of eland in het spel. Dus dat snap je dan wel. Des te jammerder dat wij er niet 1 hebben gezien. Terwijl ik de KLM boterhammen er speciaal voor had bewaard. Alleen in een alg park zagen we ze. Twee dooiige exemplaren en een jong, alledrie aan de slaapmiddelen. Een bizar park trouwens met een museum (drie situaties waarin een eland jammerlijk om het leven komt), en een groots aangekondigde attractie De Eland in het Verkeer. Een schuur met achter een hek een bestofte Amerikaanse slee met een dode eland op het dak, en een dode automobilist achter het stuur.
woensdag 11 augustus 2010
Morgen naar Zweden. Als eerste naar een adres waarvan alleen de coordinaten bekend zijn. En dus gelegen in de middle of nowhere. Ik heb er aangename fantasieen over die heel goed samengaan met het boek dat ik lees, The little stranger van Sarah Waters. Een soort psychologische thriller meets gothic spookverhaal-geval. Volgens de Times wil je niet meer slapen met het licht uit als je dit leest.
dinsdag 10 augustus 2010
maandag 9 augustus 2010
De film die Madonna in Parijs aan het schieten is heet W.E., en gaat over twee controversiële liefdesaffaires, waaronder een van King Edward VIII. We zagen daar uiteraard niets van toen we plotseling Madonna tegen het lijf liepen (nou ja, soort van). Toch gaan we - de Parijse vriendin en ik - die film natuurlijk zien. We waren erbij! Zo zijn we dan ook wel weer.
zaterdag 7 augustus 2010
In Giro viaggio alle radici staat er op de borden. Fotograaf Joop van Houdt maakt ter gelegenheid van de tour en de giro in Zeeland een expositie op locatie. De foto's zijn op gespannen doeken geprint, maar zouden eigenlijk los in de lucht moeten zweven. Opdat men erdoorheen de werkelijkheid achter de foto's kan zien alsof die deel uitmaakt van de verbeelde.
woensdag 4 augustus 2010
En toen stonden we middenin Parijs ineens middenin een filmset met Madonna! Ik werd bruut op afstand gehouden, maar mijn meest Parijse vriendin had een minder grote lens, begon te kletsen met de crew, en werd voor one of the boys aangezien. Ik moet het doen met foto's van bodyguards en een paar onscherpe Madonna's. Zij maakte met haar compactcameraatje close-ups - zonder al die mannen.
maandag 19 juli 2010
woensdag 14 juli 2010
Sinds er aardbeien zijn eet ik 's ochtends fruit met yoghurt en wat muesli. Een combinatie met Madeleinekoekjes-kwaliteit. Ik ben vijftien als ik dit eet. Op die leeftijd logeerde ik (eilandbewoner) bij feesten bij Heleen. Haar moeder zette ons 's ochtends muesli met appel voor. Deze foto doet iets soortgelijks. Alleen ben ik nu 22.
Nog even over die helm. Zonder fietsten wij de eerste dag naar Chambray, een inrijdritje op de huurfietsen. Er was 1 winkel en 1 cafe in het dorp. In de eerste zagen we wat vrouwen naar binnengaan, in het tweede zaten alle mannen. Het was vijf uur 's middags, de tv stond aan. Nederland won. Ik was de enige die juichte.
Abonneren op:
Posts (Atom)