Nooit gebruikt waar hij voor bedoeld is, wel nog altijd een kloek geval in het land. De Geniedijk door de Haarlemmermeer, hier gefotografeerd onder de rook van Schiphol, in Hoofddorp. Beloopbaar. Maar pas op voor de schapen.

In de kunstbijlage van de volksbode stond een groot verhaal over de kunstenaar Roy Villevoie. Hij heeft een beeld gemaakt dat is aangekocht door het Tropenmuseum. Een beeld dat, zoals de Volkskrant schrijft, tot nadenken stemt, maar ook ontroert. Wel gek vond ik dat Villevoie in het interview niet een keer de man noemt die het beeld daadwerkelijk heeft gemaakt - Villevoie heeft het verzonnen, mens- en diermaker Remie Bakker bouwde man en baby. Een enorme klus, waar ik destijds nog een reportage van heb gemaakt. Dat je met iemand samenwerkt lijkt me geen schande. Maar geen woord dus over Bakker. Is het in de kunstwereld soms de gewoonte net te doen of je alles zelf hebt gedaan? Dan zijn we in de fotografie verder. Als Erwin Olaf iemand inhuurt om zijn foto's te bewerken staat dat er gewoon bij.

Tot zover deze schriftlezing.

Elke keer weer trap ik erin. Als de zon een (1) dagje schijnt denk ik dat dat voor altijd is. Ik zou mezelf niet direct een zonaanbidder willen noemen, op het strand tref je mij niet gauw in uitgestrekte toestand aan. Voor fotografen is felle zon al helemaal geen ideale weersgesteldheid. Maar die eerste warme dagen in april.

De merel is terug! Een Grote Gebeurtenis, want ook al is het weken geleden, ik ben nog steeds kwaad over de kastanje in de binnentuin die bruut is omgehaald. Hij nam teveel licht weg en er zaten teveel duiven in. Die duiven zitten nu op de balkons. De merel was gevlucht, maar wonder boven wonder teruggekomen. En hij zingt ook nog. Dezelfde liedjes als altijd.