dinsdag 29 december 2009

Cliches zijn soms heerlijk. Gisteren bij Snorro werden we er in elk geval vrolijk van. Op de terugweg las ik in de trein een stuk over MANCAVES. Een geweldig woord. De hedendaagse man vindt zijn draai niet meer in de gefeminiseerde wereld en heeft de behoefte zich terug te trekken in een grot met elektrische gitaren, motorfietsen en flat screens. Vrouwen komen hooguit op plaatjes voor maar worden verder geweerd. Een cliche van de bovenste plank natuurlijk. Maar alweer een waar je vrolijk van wordt. De uitvinder van de mancave woont trouwens in mijn eigen huis..


dinsdag 22 december 2009

Voordat de Muur viel gebruikten docenten op de HALO sportleerboeken uit Oost-Europa. Die waren goed en goedkoop, zeiden ze. Een ervan heette Im Fallen Noch Werfen. Een handbalboek. Ik vond de inhoud niet om door te komen maar de buitenkant intrigeerde. Het rook naar Oostblok, was gedrukt op uiterst dun bruinig papier, en zag eruit alsof het eeuwen oud was. Aan de titel moest ik denken terwijl ik mijn eerste bruiloft fotografeerde. Al fotograferend deed ik een poging tot stagediving. Aan de verkeerde kant van het podium.

maandag 21 december 2009

En vooruit. Nog eentje. Dezelfde sneeuw, dezelfde man - die later nog mee is gaan koffiedrinken. Let it snow, let it snow, let it snow.
De hoeveelheid sneeuwfoto's die deze dagen over ons uitgestort wordt is gigantisch, maar begrijpelijk. Volgens keldergenoot Joop is het tenslotte na de Oorlog niet meer voorgekomen dat er in het westen des lands zo veel viel. Daarom ook hier een kleine bijdrage.

zondag 13 december 2009

Hemel staat er op de kerktoren. Volgens een deel van de kerkgemeente kan dat echt niet. Toch kwam het kunstwerk van de Vlaardingse kunstenaar Dike Hof er. Het werk bestaat uit vier neons. Vijf jaar lang sieren die vier Vlaardingse gebouwen, de kerk, de watertoren, de vuurtoren en een grafhuis. Tot zover de waterstanden voor vandaag. Btw: in de kelder lekt het. De afschrikwekkende hoeveelheid regenval van de afgelopen maand, heeft het gedeelte met de achterdoeken, lampen en stekkerdozen doen onderlopen.

woensdag 9 december 2009

Als je Den Haag van oost naar west doorsteekt kom je aan de ene kant moslima's tegen met alle mogelijke hoofdbedekkingen, en aan de andere Scheveningses met ook van alles op hun hoofd. Weinig klederdrachten, maar ze zijn er wel. De ene traditie naast de andere. Zo veel verschil is er nu ook weer niet. Een onderwerp voor een fotoverhaal?
(en voor de klederdrachtpuristen, ja, dit meisje is een Walcherse).
Nog even over die straat met spelende kinderen. Ik zag er een jongen van een jaar of 10, 11, die schaamteloos met poppen speelde. Dat wordt pesten, denk je dan somber. Maar het gebeurde niet.

Voor sommige dingen schaam ik mij. Dat ik net te laat ben, of mijn camera weer eens net diep in de tas opgeborgen heb op een Beslissend Moment. Afgelopen zaterdag nog. In de stromende regen kwam een man in een geheel geel oliepak op de fiets voorbij. Operazingend. Een prachtig gezicht en gehoor, en goed voor instant-vrolijkheid. Zo'n foto wil ik wel. Maar die camera. Een paar uur later was ik weer bijna te laat. Ik zag het standbeeld met hoed en ik zag de vrouw met hoed aankomen. Een (1) foto ging nog net. Bijna goed.

zondag 29 november 2009

Meteen nog maar een hokjesding. Deze vond ik op het web. Een polaroidrandje. Ik weet het nog niet. Een beetje aanstellerig misschien toch wel. Als ik deze foto weer zie weet ik wel dat ik weer naar Istanbul wil.
Kaders, lijnen en randen. Je kan alles wel in een hok plaatsen, dacht ik altijd. Typisch Telegraaf. Maar soms, ontdek ik (waky waky) jaren later, worden foto's er mooier van. Dus: vandaag eens even Knippen en Plakken.

zaterdag 21 november 2009


"Dat lijkt mijn moeder wel!
Ben ik dat? Dat ik er al zo oud uitzie. Ik kan niet zeggen dat ik het leuk vind.
[...]
Nou ja, ik ben ook al 88 he.
[...]
Maar hoe heeft u nu toch mijn moeder op de foto gekregen? Die is er al jaren niet meer.
Ben ik dat echt zelf?
Wat ben ik dan oud!
[...]
Het lijkt mijn moeder wel.. En ik leek altijd zo op mijn vader!"

(scene uit de verpleeghuismonologen).
(de foto's werden dankbaar ontvangen).

vrijdag 20 november 2009


Je neemt een goeie achtergrond die iemand anders heeft gemaakt, en wacht tot er iets langs schuift. Jatwerk? Ergens wel. Ben ik bang. Toch maak ik die foto's graag.

dinsdag 17 november 2009

Hier zit ik over na te denken: mag men experimenten uitvoeren met dementerende bejaarden? Grapje natuurlijk. Ik bedoel het fotografisch. In het verpleeghuis heb ik wat zitten proberen. Een flitser op slow en in de nabewerking zorgen voor nogal heftige contrasten en het accentueren van beweging - in tegenstelling tot het leven van de oudjes, waarin (bijna) niets meer beweegt.
Een dame die ik tegenkom in het cafe vertelt een verhaaltje over integratie. "Maar je mag dit echt niet opschrijven", zegt ze. Anoniem mag het gelukkig wel. Ze beschrijft hoe zij, duidelijk van niet-Hollandse komaf, uitging met een Canadese vriendin. In de bioscoop buigt de vriendin zich naar haar over. "Wat zijn die Hollanders toch lelijk!", fluistert ze. "En toen", zegt de buitenlandse dame, "werd ik boos. En meteen erachteraan dacht ik: jee, nu ben ik echt geintegreerd."

donderdag 12 november 2009

Nog een scene uit het Indisch verpleeghuis. Sommige gebeurtenissen staan daar opvallend dicht bij die in mijn eigen leven . Zo is ook in zo'n huis voortdurend van alles kwijt. "Waar is het oog van mevrouw X?" Het hele huis op zijn kop. Oog kwijt. Toen ik wegging was het nog niet gevonden. De hand van mevrouw Y hier is trouwens onschuldig.

maandag 9 november 2009

"U moet uw haren achter uw oren doen." Een tip uit het verpleeghuis. Tegen elkaar zijn ze niet altijd even lief. Na een middag vluchtte ik weer weg. "Ik heb niemand", zei een mevrouw terwijl ik mij naar de lift spoedde. "Ja, u even vandaag, maar de rest versta ik niet." Ze keek me verwijtend aan.

dinsdag 3 november 2009

Een gesprekje in de Oude Kerk in Amsterdam.
"U gelooft niet in engelen, he?"
"Waarom zou ik?"
"In deze kerk woont de oudste engel van Amsterdam."
"Aha. Hoe oud is hij of zij?"
"Het geslacht is niet bekend. Maar de engel woont hier al vanaf 1200, vermoedelijk. Toen is de kerk gebouwd. Nu hoor je hem niet, maar als het donker wordt, of bijna licht, vliegt hij voorbij. Een zware slag, als een opvliegende zwaan."
Ik kijk naar boven. Als ik weer voor me uit kijk is de man verdwenen. Het was Herbert van Hasselt, directeur van de kerk.

maandag 2 november 2009

Zo maar even een voetje tussendoor, voordat dat in een doos verdwijnt. (ter afleiding van mijn traagheid met het bewerken en selecteren van nieuwe foto's).


donderdag 22 oktober 2009

Dit is Mona. De hond van mijn broer Jeroen. Een dier met een trauma en toch nog niet bij de psychiater is geweest. Waarover later meer (die dierenpsych, bedoel ik).

dinsdag 20 oktober 2009

Stilleven uit het Suezkanaal. Oftewel het afwateringskanaal dat langs de Haagse Suezkade stroomt. Het kanaal wordt goed bijgehouden. Geregeld varen er platbodems met mannen met harken langs. Waarschijnlijk waren ze gisteren (toen de foto is gemaakt) al even niet geweest.
Ik weet trouwens nog niet of ik de foto wel mooi vind.

zondag 18 oktober 2009

Er zijn proefschriften over verschenen, over de mens en zijn dier. Dat dieren mensen helpen lees je daarin, en hoe en waarom. Bij oude mensen heb je die proefschriften niet nodig. Je kunt het zelf zien: een kat kan levensreddend zijn.

donderdag 15 oktober 2009

Straatfotografie in Amsterdam... Een van de leukste dingen om te doen is de straatfotografie. Heerlijk tussen de gewone medemensen. Geen glitter, geen glamour. En altijd contact.

maandag 12 oktober 2009

Een foto van afgelopen zomer. Een lome dag, het is klam en dertig graden. En lunchpauze. De schoenen mogen even uit, de pijpen omhoog. Behalve van de dame die haar twee hondjes uitlaat. Of is het een SM-actrice op weg naar haar werk?

zaterdag 10 oktober 2009

Ik ben nooit een paardenmeisje geweest. En ook als fotograaf (in wording) heeft het paard mij maar nauwelijks geboeid. Dat is sinds gisteravond op de schop. We waren naar Equus, bij het Nationale Toneel. Een stuk over een jongen met een pathologische liefde voor paarden. Nooit zal een paard meer hetzelfde zijn. Bij wijze van chapeau hier mijn enige paardenfoto ever.

donderdag 8 oktober 2009

De reservetijd noemen ze het soms. De extra tijd waarin je leeft nadat je eigenlijk allang uitgeleefd zou moeten zijn. Volgens de medici, of volgens vroegere maatstaven. Oudere mensen zitten soms wel tien jaar in die reservetijd. Misschien ga ik die tijd proberen vast te leggen.

dinsdag 6 oktober 2009

Ben ik een realist of toch meer een surrealist? Of iets ertussenin? En mja, wat is de werkelijkheid dan? Dat soort vragen loop je tegenaan als je fotografeert. Het is een zeldzaam filosofisch beroep. Dat u dat maar even noteert. :-)

maandag 5 oktober 2009

Even terug naar de meisjesschool. Een paar maanden geleden ook hier te zien. Zo'n locatie, het heeft toch wel wat. Hmm.

zaterdag 3 oktober 2009

Ook de jaren zestig... De inspiratiebron was Maria Callas, eigenlijk Kalogeropoulos. De onovertroffen dramatische operadiva met het treurige leven.
Mijn heilige overtuiging: met fotografie kun je alles maken. Je moet alleen even weten hoe het moet. Afgelopen week wilde ik kijken of het mij zou lukken sixties-foto's te maken. Een paar portretten waren het begin.

dinsdag 29 september 2009

Soms zie je pas thuis waar je een foto van hebt gemaakt. Hier moet ik hebben afgedrukt maar ik weet niet meer dat ik het deed. Wij zaten op het terras naast Happy Days. In Breskens.

woensdag 23 september 2009

'Oui au cannabis'. Een mooie leus voor een Zwitsers stadje waar nooit iets beweegt. Nou ja, behalve in de chocoladefabriek van Cailler, waar hordes toeristen zich storten op de demonstratiebonbons. Als het personeel even niet oplet schuiven ze hele schalen hun tasjes in.
(plaatsing van deze een paar maanden oude foto is om het leven in het blog te houden; ik maak ook heus nieuwe foto's, maar die zijn nog een beetje in de voor-voorstudiefase, dus niet de moeite).

woensdag 16 september 2009

Er is een Duitse kunstenaar die een boek plus tentoonstelling in voorbereiding heeft over die ontuitroeibare witte plastic stoel. Die stoel blijkt echt voor van alles te dienen. Jens Thiel, zo heet hij, verzamelt al jaren foto's van plastic stoelen all over the world. Een idee waar ik jaloers op ben. Een paar jaar was het stil, maar sinds een paar maanden is Jens weer bezig. Houd die man in de gaten. http://www.functionalfate.org.
(deze foto heb ik ingestuurd, geuploade foto's zijn onderdeel van het project, maar ik heb de foto niet meer terug kunnen vinden. :-(
Er is meer onverwachts in het Ruhrgebied. Dit kunstwerk bij het Judisches Gemeindezentrum van Duisburg bijvoorbeeld. Het zijn de resten van de gebouwen die er ooit stonden, met uitgekiend groen erin.

dinsdag 15 september 2009

Zelden een tentoonstelling gezien die zo mooi op de plek past als Sternstunde in de oude Gasometer (een 117 meter hoge opslagtank) in Oberhausen. De kosmos in een oude, donkere tank. We lagen er meditatief in het maanlicht, en staarden naar de zon. Prachtig.

maandag 14 september 2009

Drie jaar geleden was ik bezig met het zakkenprobleem, hoe de ongelooflijke hoeveelheid supermarktplastic te stuiten. Ik wilde schrijven over Rwanda, waar de supermarkten de dunne plastic tasjes in die typische kleuren blauw, groen, roze en gewoon wit of gestreept, niet meer mochten meegeven. En over de Australische milieubeweging Planet Ark, die actie voert tegen de zakken. Het kwam er niet van, vanwege gebrek aan passend beeld. Hiep hiep dan ook voor fotograaf Beatrice Jansen, die er een serie van maakte. Hoewel helaas niet in Rwanda. Ook deze foto komt niet uit Rwanda, maar is onderdeel van een verhaaltje: Eeuwig onderweg.

woensdag 9 september 2009

Nog een proefdingetje. Deze hoort bij een project buiten de top drie (maar je weet nooit hoe een koe een haas). Grappige veerman hoorde bij de caravan. Ik kreeg een trosje druiven van 'm.

maandag 7 september 2009

En toen was ik dus aan het afstuderen. Nou ja, met kiezen van een afstudeerproject. Ik heb er drie, eigenlijk tien, bedacht, maar drie genoemd in het bijzijn van onze leermeester. Dat leek me wel genoeg. Eerst vond hij zelfs dat nog teveel. 'Houd het bij een', zei hij, 'en kijk of dat wat wordt.' Maar later hervond hij zichzelf, en was drie ook wel te doen. Een van de drie heeft te maken met Chinatowns. Rood, dacht ik, dat is typisch voor Chinatowns. Dus fotografeerde ik wat proeffotootjes Rood. Dit is de bruidssuite van hotel Wahdo, hartje Chinatown Den Haag.

woensdag 2 september 2009

Een aquarium is dat typisch Chinees? Met dit soort vragen loop ik tegenwoordig rond. Met dank aan wat voorstudies voor een afstudeerproject fotografie waarvoor ik proeffoto's aan het maken ben.

Vroeger ging ik elk jaar met de kinderen van de examenklassen (LEAO-4) op werkweek. Aangezien de school graag meer deed dan alleen kennisverbreiding, kwam daar ook altijd een ex-junk langs, om te vertellen over zijn drugsverleden en hoe hij daar met hulp van jezus vanaf was geraakt. Ik had het niet zo op die evangeliserende types, maar een ding bleef me wel bij. Een filmpje waarin de hele tijd KIES KIES KIES in beeld kwam. Keuzes maken. Dat moest je doen. Het kwam nu weer naar boven, bij het bedenken van een afstudeeronderwerp.

dinsdag 1 september 2009

Opruimen is nooit mijn sterkste kant geweest, ook niet op de peecee. Maar nu probeer ik, met het vierde jaar fotografieopleiding in 't zicht, dan toch iets van orde aan te brengen. Je moet soms afscheid nemen. Zoals van dit tweedejaarsprojectje, met schilderijen van Magritte. Alleen nog even hier te zien.


vrijdag 28 augustus 2009

Altijd als ik met het krieken van de dag de deur uit ben gegaan, denk ik: dat moest je vaker doen. Zo mooi. En niemand in de buurt. Wat in dit geval een beetje jammer was, want voor de opdracht was het fijn geweest als er een fiets was langsgekomen. Maar het enige levende wezen was een hert en daar had ik dan weer niks aan (niet waar natuurlijk, de camera zat net weer in de fietstas).

donderdag 27 augustus 2009

Sommige plekken kunnen ineens zo leuk ouderwets overkomen. Zoals de Prinsentuin in Leeuwarden. Een klein maar fijn park dat als lusthof begon in 1648, en dat waarschijnlijk de tuin is uit Vestdijks bekendste boek. De naam van het restaurant in het park: natuurlijk De Koperen Tuin.

woensdag 19 augustus 2009

Ik lijk de Libelle wel. Midden in de zomer Kerstklusjes doen. Rembrandtlicht na-apen in de sigarenrook. Hij rook trouwens best lekker, deze bolknak. Dat dan weer wel.

vrijdag 14 augustus 2009

Eindelijk, eindelijk ben ik dan in de studio aan het werk. Nou ja, een beetje de dingen aan het uitproberen.

zondag 9 augustus 2009

Nog een keer Servië. In dit vat vol tegenstrijdigheden zijn nog veel problemen. Zoals de naweeën van de bombardementen door de NAVO in 1999. Niettemin gaat het leven door. De blik is naar de toekomst gericht. Zelfs al staat daar een kapotgebombardeerd gebouw voor (dit meisje stond trouwens iets naar links; dit was mooier geweest).

vrijdag 7 augustus 2009

De fiets is een veelgebruikt vervoermiddel in Servië. Vaak is het gekozen tempo laag. Men flaneert op de fiets. Soms fietsen de Serven zo langzaam dat lopen net zo'n goed idee is. Hoewel dat ook weer traag gaat. Zo traag dat de schaduw het bijhoudt.

donderdag 6 augustus 2009

In Servië zijn de verschillen groot. Er zijn tycoons, zoals 'suikerkoning' Miodrag Kostic, de man die miljoenen verdiende door hulpgoederen voor de Serven door te verkopen naar Bulgarije, en er zijn eenvoudige boeren die niets hebben. Behalve dat wat ze uit de grond halen. Deze mevrouw stond met haar rettichs op de markt van Sombor, een provincieplaatsje in de Vojvodina. De wortels moesten er natuurlijk wel een beetje knap bijliggen.

vrijdag 24 juli 2009


Ze moet weer verder. Voorzichtig heeft de man naast haar het al een keer of drie gezegd. En ze gaat. Het is dag 4, tenslotte, de slotdag van de Vierdaagse. De gladiolen lonken. "Maar", zegt ze, "dit is eens maar nooit weer."

zondag 19 juli 2009

De geruchten zijn waar...
'Ik ga Rotterdam niet uit', zei ze, maar het werd toch die buitenwijk. Sinds 1955 woont ze er in hetzelfde huis. De laatste tijd [ ]. Maar ze gaat er niet om weg. 'Ouwe bomen moet je niet verplaatsen.'
(ze belde: of ik de details wilde weglaten, dus hier is een en ander weggehaald).