Net aan de overkant van de Maasvlakte ligt een strak fietspad, dat even later overgaat in een pad door Voornes Duin. Het verschil tussen de vlakte en het duin kan bijna niet groter. Alles is groot op de Maasvlakte; in Voornes Duin juist alles klein. Op de dieren na. Er lopen 'grote grazers' rond. Wilde paarden en langharige koeien. Heel wild zijn de paarden niet, maar deze Rotterdamse scooterrijdster kreeg het er Spaans benauwd van. 'Ik ben zo bang', zei ze. 'Doen ze echt niks?' 'Echt niet, mevrouw', zei ik, alsof ik de paardenfluisteraar zelf was.

Ik ben dol op schatkamers. In Parijs kwamen we (een groepje journalisten) er in eentje terecht in de Fondation Custodia, de stichting die de collectie Frits Lugt beheert. Alsof het niets is liggen daar in oude banden 7000 tekeningen opgeslagen, vooral uit de zeventiende eeuw. In het Institut Néerlandais is er nu een tentoonstelling te zien met 'wat Rembrandtjes' en ander leuk spul van Lugt.

HEHE. Zo dan. Het Werelderfgoedboek is af. Althans wat mijn schrijf- en fotografiewerk betreft. [Vul hier het geluid van een leeglopend ballonnetje in.]