Zelfs België heeft een nationale feestdag. Op 21 juli wordt gevierd dat het land in 1830 als onafhankelijke begon. Nou ja, gevierd. In het café in Mouscron wordt muziek gemaakt, gezopen en gelachen, maar dat is meer ondanks België dan dankzij. Dansen op de afgrond? 'Het zou weleens de laatste keer kunnen zijn', zegt de man die Monsieur Yeti wordt genoemd, waarna hij goedgemutst nog een extra rondje bestelt.

De vraag 'Welke vogel is dit?', vanwege het vliegende beest van onbekend merk, gespot in de afgelopen barre winter bij Fort Uitermeer, is intussen beantwoord. Dankzij Deining, schrijvende en fotograferende communicatielui en bijbehorende vogelaars, al dan niet professioneel. Het is een hybride brandgans. Dat hybride betekent geloof ik gewoon bastaard. Er zit een vleugje Canadees in.

Op een van die zeer warme dagen wandelde ik door Groningen. Ik kwam op plekken waar ik nog nooit was geweest, terwijl ik toch echt kortstondig in Ulrum heb gewoond en vandaaruit maar al te vaak naar Stad ben gevlucht. De Prinsentuin was de grootste ontdekking. Hier trof ik een mevrouw die de noordelijke zus van mijn oma leek. Ze was stug, maar niet heel lang. Er ontwikkelde zich een spraakwaterval. Waar ze zelf van schrok. Ergens halverwege een verhaal slikte ze de rest in zei: 'Zo. Ik ga weer zitt'n.' Met andere woorden: Klaar. Opzout'n, jij.

Ha! De nieuwe Reiz& is uit. Met het kus- en sterfplekkenverhaal van de filmstad Parijs en sommige foto's in zwartwit. Dat zouden bladenmakers meer moeten doen.