vrijdag 14 mei 2010

Mijn laatste keer verpleeghuis, voorlopig tenminste. Een mevrouw (niet deze, de echte bezwoer mij haar foto's nimmer te openbaren) vertelde mij haar leven. In 1963 was deze gesluierde 'puur Haagse' getrouwd met een Marokkaan. "Hij was circusartiest en kwam naar de stad voor een voorstelling. Ik was een beetje een vrijbuiter. We trouwden zonder dat mijn familie het wist. Toen mijn moeder dat hoorde, zei ze: 'Dat had ik van jou nou wel gedacht." Rita (niet haar echte naam) vertelde nog veel meer. Aan het einde van haar verhaal keek ze me ondeugend aan. "Die foto's die jij hebt gemaakt stop je maar goed weg. Mijn man vindt dat niet leuk. Ik blijf een vrijbuiter."

dinsdag 11 mei 2010

Soms wil een mens even iets anders - in mijn geval eigenlijk best vaak. Zo kwam ik dit weekend op het Fotografieweekend van het fotomuseum in Rotterdam terecht. Onder andere voor een workshop(je) pecha kucha. Oftewel geklets met plaatjes. Ik maakte een dadaistisch beeldverhaaltje over vorm en licht. Deze foto past daar achteraf gezien geloof ik toch niet in. Hoewel je ook zou kunnen zeggen dat àlle foto's dadaistische vorm- en lichtspelletjes zijn.


zaterdag 8 mei 2010

Ze zat een beetje te suffen. Alleen aan een tafel in de recreatiezaal van het verpleeghuis. 'Mag ik u fotograferen', vroeg ik. Meteen was de hele suffigheid weg. 'Ja'. zei ze. En ze keek me recht aan. 'Kom maar op.'