Eerder vandaag zocht ik naar het adres van een cafeetje in Parijs, en stuitte op een verhaal van Martin Bril. Ik las: 'Op de hoek van de Rue de Clichy en de Rue de Londres, pal tegenover het parkje, met uitzicht op de kerk, ligt café Le But, een Parijs café zoals er duizenden zijn: een klein terras buiten, binnen een bar, wat tafeltjes, een eetzaal. Plat du jour: 8,50. De uitbater van de zaak is een dikke, norse man. Zijn vrouw bestiert de keuken.

Zaterdag.'

Er kwam een ongeevenaarde weemoedigheid over me, die nog altijd niet weg is.