Gisteren was ik in een Erwin Olaf-huis. Een doorzonwoning, met een interieur dat spontaan was ontstaan, er was geen stylist of specialist aan te pas gekomen. Maar alles in dezelfde kleuren. Zelfs poes zijn vacht bestond uit fletse Olaftinten. Een prachtig en inventief beest, dat mij als een blok voor hem en zijn baasjes deed vallen.