Het gekke van reisverhalen maken is dat je altijd vooruit reist. Zomer 2010 op reis voor een verhaal in 2011. Nog gekker is dat je het verhaal schrijft op het moment dat het seizoen alweer voorbij is. Nog verwarrender wordt het als de materialen van toen eigenlijk beter passen bij de toestand van nu. Hierboven: Parijs, zomer 2010. Ik zie nu: bloed aan de muur, vallende bladeren en gevangenisramen.