Monoloog met J.

J. verlangde erg naar jazz, terug,
ik zeg J. jazz bestaat alleen
maar in je hoofd en zelfs daar nog niet
eens, dat weet J. ook wel, tenslotte ook J. heeft
ooit geloofd in schoonheid. Langs de muren
druppelt J. naar binnen, ook deze keer
zie ik er erg tegen op, tegen alles, tegen
deuren die maar langzaam dicht lijken te
willen slaan, tegen plafond dat stug blijft
hangen in de hitte, tegen stormachtig
zomers sentiment, maar vooral
tegen J. die erg naar jazz verlangen zal.
[bij wijze van uitzondering vandaag een jazzgedicht van Joep Kuiper]